W chwili, gdy nowy czworonożny domownik staje się częścią naszego życia, pojawia się mnóstwo pytań dotyczących jego właściwej socjalizacji.
Na samym początku zastanawiamy się:
✔️ Kiedy jest odpowiedni czas na pierwsze spacery?
✔️ Kiedy zacząć naukę czystości na zewnątrz?
✔️ Czy podczas spacerów pozwalać szczeniakowi na kontakty z innymi ludźmi i obcymi psami?
Tego typu pytań jest wiele, jednak odpowiedzi na te pytania nie są jednoznaczne!
SĄ DWIE STRONY MEDALU
👉 Z jednej strony ZDROWIE. By szczeniak nie zachorował na groźne dla swojego życia choroby.
👉 A z drugiej strony mamy zdrowy i prawidłowy ROZWÓJ PSYCHICZNY PSA, który także jest bardzo ważny.
Skupmy się na zdrowiu
Szczeniaki, tuż po narodzinach, spożywają siarę, pierwsze mleko swojej matki. To nie tylko źródło bogatych substancji odżywczych, ale także przeciwciał, które budują odporność na szereg groźnych chorób między ósmym a dwunastym tygodniem życia. W miarę jak ta naturalna odporność stopniowo słabnie, rozpoczynamy szczepienia szczeniaków.
CO MÓWIĄ NAUKOWCY?
Zespół ds. szczepień Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt zaleca rozpoczęcie pierwszych szczepień między szóstym a ósmym tygodniem życia szczeniaka. Następnie, zgodnie z ich sugestią, szczepienia powinny być powtarzane co 2-4 tygodnie, kontynuując ten proces aż do osiągnięcia przez szczeniaki szesnastego tygodnia życia lub nawet trochę dłużej.
Uwaga! Warto wiedzieć, że bezpośrednio po zaszczepieniu szczeniak nie osiąga jeszcze pełnej odporności na konkretne choroby, przeciw którym został zaszczepiony. Proces ten wymaga czasu, podczas którego organizm szczeniaka produkuje odpowiednie przeciwciała, co stopniowo buduje pełną odporność. W przypadku szczepień np. przeciwko nosówce, kompletna odporność może się pojawić nawet po 24 godz. po szczepieniu. Jednakże, w przypadku szczepionek przeciwko parwowirozie, oczekiwanie na pełną odporność może trwać od 5 dni do nawet 3 tygodni. Dlatego większość weterynarzy zaleca dwutygodniową, a czasem trzytygodniową kwarantannę poszczepienną. Podczas tego okresu zaleca się izolację szczeniaka od otaczającego świata, aby uniknąć ryzyka zarażenia się wirusami przed pełnym wytworzeniem odporności.
Lekarze weterynarii zalecają, aby w trakcie kwarantanny unikać wychodzenia ze szczeniakiem z domu. Gdybyśmy chcieli ściśle przestrzegać kwarantanny, to zakładając, że szczepienia kończą się około szesnastego tygodnia, szczeniaka powinniśmy trzymać w domu pod kloszem do osiemnastego lub dziewiętnastego tygodnia życia, uniemożliwiając mu praktycznie kontakt z zewnętrznym światem.
A DRUGA STRONA MEDALU?
Między czwartym a dwunastym tygodniem życia, w przypadku niektórych ras psów, szesnasty tydzień to kluczowy okres w życiu naszego pupila – okres socjalizacji.
👉 W tym czasie układ nerwowy szczeniaka rozwija się niezwykle szybko.
👉 Jest to moment, gdy nasz psiak jak gąbka chłonie wszystko, co dzieje się wokół niego.
👉 Uczy się, jak funkcjonuje otaczający go świat, co jest bezpieczne, a co niebezpieczne, jak zachowywać się w różnych sytuacjach.
👉 Wszystko, co szczeniak pozytywnie skojarzy w tym okresie socjalizacji, stanie się dla niego naturalnym elementem otaczającej go rzeczywistości.
Wszystko, czego szczeniak nie pozna lub co sobie negatywnie skojarzy, może w przyszłości wywoływać u niego niepokój, lęk, a nawet agresję.
Niewłaściwie socjalizowane szczeniaki często wykazują:
👉 Mniejszą pewność siebie.
👉 Są bardziej emocjonalnie rozchwiane.
👉 Nieprawidłowo reagują w różnych sytuacjach.
👉 Mają trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji zarówno z innymi psami, jak i z ludźmi.
👉 Ich zdolności uczenia się również mogą być w pewnym stopniu ograniczone. Okres socjalizacji trwa jedynie 2–3 miesiące, a niestety, braki z tego okresu są praktycznie nie do nadrobienia w późniejszym życiu psa.
Dwa światy
Z JEDNEJ STRONY lekarze weterynarii sugerują pozostanie ze szczeniakiem w domu, dbając o jego zdrowie i bezpieczeństwo. Z DRUGIEJ STRONY trenerzy i behawioryści zachęcają do wychodzenia ze szczeniakiem na zewnątrz, aby sprzyjać socjalizacji i przyzwyczajeniu do otaczającego świata.
Co robić?
Sytuacja jest złożona, i niestety nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania. Każde miejsce jest inne, a zagrożenia również różnią się w zależności od lokalizacji. Co polecam?
👉 Skontaktuj się z miejscowym weterynarzem lub kilkoma różnymi praktykami, aby dowiedzieć się o obecne przypadki groźnych chorób w okolicy. Jeśli w ostatnich miesiącach występowały choroby takie jak wścieklizna, nosówka czy inne, to ryzyko zarażenia się na spacerze może być większe. Jeśli jednak tych przypadków nie było od dłuższego czasu, trzymanie szczeniaka w domu przez cały czas może być pozbawione sensu.
👉 W dużych miastach, gdzie większość psów jest zaszczepiona, szczeniak będzie zazwyczaj bezpieczniejszy.
👉 W mniejszych miejscowościach, gdzie może być więcej dziko żyjących psów lub dzikich zwierząt, ryzyko zarażenia może być większe.
👉 Pierwsze spacery ze szczeniakiem zawsze powinny odbywać się na smyczy, bez względu na to, gdzie mieszkasz. Dzięki temu, możesz kontrolować zachowanie szczeniaka, monitorować to, czy i co zjada, i zarządzać jego kontaktami z ludźmi i zwierzętami.
👉 Jeśli obawiasz się lub nie chcesz, aby twój pies miał kontakt z innymi psami lub ludźmi, ale nadal chciałbyś go socjalizować, świetnym rozwiązaniem może być używanie torby. Musi być wystarczająco duża, aby pomieścić szczeniaka, aby jego głowa mogła wystawać. Szczeniak w ten sposób może obserwować otaczający świat, słuchać różnych dźwięków i doświadczać. Eliminuje bezpośredni kontakt z ziemią, obcymi psami czy ludźmi.
👉 Posiadając samochód, możemy wyjechać poza miasto, gdzie możliwość kontaktu z chorymi psami jest mniejsza. To dobry sposób, aby nasz szczeniak mógł odkrywać nowe otoczenie.
A może psie przedszkole?
Zajęcia psiego przedszkola są także świetnym sposobem na socjalizację szczeniaka.
Ważne jest, aby unikać miejsc, gdzie szczeniak przez całą godzinę biega z innymi psami. Będzie się wówczas uczył, że inne szczeniaki to jest niesamowita ekscytacja i potem nauczenie takiego psa, żeby spokojnie przeszedł obok obcego psa, będzie praktycznie niemożliwe.
Zajęcia psiego przedszkola powinny być prowadzone z głową, skupiając się na budowaniu relacji między szczeniakiem a opiekunem. Wtedy można z nich czerpać wiele korzyści, zarówno dla szczeniaka, jak i dla jego właściciela.
